L2எம்புரான் - விமர்சனம்1
’எல் 2 எம்புரான்’ திரைப்படம், மலையாள சினிமாவின் மிகப்பெரிய எதிர்பார்ப்புகளில் ஒன்றாக இருந்தது. மோகன்லால் மற்றும் பிருத்விராஜ் சுகுமாரன் கூட்டணியில், ’லூசிபர்’ படத்தின் தொடர்ச்சியாக வெளியாகிய இப்படம், பார்வையாளர்களுக்கு ஒரு பிரமாண்ட அனுபவத்தை அளிக்க முயன்றுள்ளது. கதை என்னமோ கேரளா அரசியல் என்றாலும் பல காட்சிகள் வெளிநாடுகளில் படமாக்கப் பட்டுள்ளது ஏனோ தெரியவில்லை. ஏகப்பட்ட கீள் வந்து செல்கின்றன. சில பாத்திரங்கள் தேவையில்லாமல் வந்து செல்கிறதோ என்று கூட எண்ணத் தோன்றுகிறது.முதல் பாகத்திற்கு கிடைத்த வெற்றியால் இரண்டாம் பாகத்தை பான் இந்தியா கதையாகவும், சர்வதேச தரத்திலும் சொல்ல முயற்சித்த டைரக்டர் பிருத்விராஜ் திரைக்கதையாக்கத்தில் போதிய அக்கறை காட்டாதது மட்டுமின்றி அலட்சியமாக இருந்து விட்டதால் எடுபடமால் போய்விட்டது. அதே சமயம் குஜராத்தில் இஸ்லாமியருக்கு எதிராக இந்துத்துவ ஆட்கள் நடத்திய வன்முறை வெறியாட்டத்தை அப்பட்டமாக காண்பித்து . அதற்கு தலைமை தாங்குபவரின் பெயரைக் கூட பஜ்ரங் என்று வைத்து இருப்பதற்காகவே படகுழுவுக்கு தனி பாராட்டு விழா நடத்தலாம்
கதை என்னவென்றால் அப்பா இறந்த பின்னர் இந்திய வாரிசு அரசியல் மரபுப்படி முதல்வராக பொறுப்பேற்கிறார் டோமினோ தாமஸ். ஒரு சூழலில் திடீரென்று கட்சியை கலைத்துவிட்டு புதிய கட்சியை தொடங்கி நாட்டில் அராஜக பேர்விழியாக சுற்றி திரியும் அபிமன்யு சிங்குடன் சேர்ந்து தேர்தலில் போட்டியிட்டு ஆட்சியைப் பிடிக்க திட்டமிடுகிறார். இதற்கிடையில் தந்தை ஆரம்பித்த கட்சி அழியும் நிலைக்கு செல்லும்போது டோவினோவின் உடன் பிறந்த அக்கா மஞ்சு வாரியர் கட்சிக்கு தலைமை ஏற்று கட்சியை புதிய பொலிவுடன் மாற்றுகிறார். இது பிடிக்காத டோவினோ தாமஸ் மஞ்சுவாரியரை தீர்த்துக்கட்ட ரவுடிகளை ஏவுகிறார். ஏற்கனவே அரசியல் துரோகத்தை சந்தித்த மோகன்லால் எங்கிருந்தோ கிளம்பி வந்து மஞ்சுவாரியரின் அரசியல் பிரவேசத்துக்கு ஆதரவாக போராடி எதிரிகளை துவசம் செய்கிறார். மோகன்லாலுடன் அவரது தளபதியாக பிரித்திவிராஜ் வருகிறார். அவருக்கும் ஒரு பழிவாங்கும் லட்சியம் இருக்கிறது. எல்லோருடைய இலட்சியமும் ஈடேற எவ்வளவு போராட்டத்தை சந்திக்க வேண்டி இருக்கிறது என்பதே L 2 எம்புரான்.
படத்தின் மையம், ஸ்டீபன் நெடும்பள்ளி எனும் கதாபாத்திரத்தைச் சுற்றி நகர்கிறது. மோகன்லால் தனது கம்பீரமான தோற்றத்தாலும், ஆழமான நடிப்பாலும் பார்வையாளர்களை மீண்டும் கட்டிப்போடுகிறார். அவரது ஒவ்வொரு பார்வையும், நடையும் ஒரு தலைவரின் ஆளுமையை பிரதிபலிக்கின்றன. ஆனால், இந்த பிரமாண்டத்திற்கு நிகராக கதையின் வேகமும், திரைக்கதையின் இறுக்கமும் இருக்க வேண்டியிருந்தது—அது சற்று தடுமாறுகிறது. அதிலும் ,மாநில உரிமைகளில் தெளிவின்மை அப்பட்டமாக தெரிகிறது.
பிருத்விராஜ் டைரக்டராக தனது பாணியை பதிய முயற்சித்திருக்கிறார். அதிரடி காட்சிகள், பின்னணி இசை, ஒளிப்பதிவு ஆகியவை உலகத்தரத்தில் உள்ளன. ஆனால், கதை சொல்லலில் ஒரு தொய்வு தெரிகிறது. முதல் பாகமான ’லூசிபர்’ படத்தில் இருந்த விறுவிறுப்பு இங்கு முழுமையாக எட்டப்படவில்லை. காட்சிகள் பல இடங்களில் மெதுவாக நகர்ந்து, பார்வையாளர்களை சோதிக்கின்றன.
டொவினோ தாமஸ், மஞ்சு வாரியர் போன்றோரின் பாத்திரங்கள் கதைக்கு பலம் சேர்க்கின்றன. ஆனால், அவர்களுக்கு போதுமான திரை நேரமோ, ஆழமோ கொடுக்கப்படவில்லை என்பது ஒரு குறை. வில்லனாக வரும் அபிமன்யு சிங் ஒரு புயலை எதிர்பார்க்க வைக்கிறார், ஆனால் அவரது பயணம் சாதாரணமாக முடிகிறது—ஒரு பெரிய மோதலை ரசிகர்கள் தவறவிட்டிருக்கலாம்.
இப்படம் ஒரு ஆக்ஷன்-அரசியல் கலவை. கேரள அரசியல் பின்னணியில், உலகளாவிய குற்றவியல் நிழலுலகை இணைக்க முயன்றிருக்கிறார்கள். இது புதுமையாக இருந்தாலும், சில இடங்களில் தொடர்பு துண்டிக்கப்பட்டது போல உணர வைக்கிறது. தீபக் தேவின் இசை படத்திற்கு உயிர் கொடுக்கிறது, குறிப்பாக சண்டை காட்சிகளில் பின்னணி இசை உங்களை உள்ளிழுக்கிறது.
இது ஒரு ’மோகன்லால் படம்’ என்று ரசிகர்கள் கொண்டாடலாம். ஆனால், ஒரு சிறந்த திரைப்பட அனுபவமாக இது முழுமை பெறவில்லை. காட்சி அழகு, நடிப்பு, தொழில்நுட்பம்—எல்லாம் உயர்ந்து நிற்கின்றன; ஆனால் கதையின் பயணம் அவற்றை முழுமையாக தாங்கி நிற்கவில்லை.
’எல் 2 : எம்புரான்’ ஒரு பிரமாண்ட முயற்சி, ஆனால் பாதி வெற்றி. மோகன்லாலின் ஆதிக்கமும், சில தருணங்களின் பிரமிப்பும் உங்களை திரையரங்கிற்கு அழைத்துச் செல்லலாம். ஆனால், முழு திருப்தியை தேடுபவர்களுக்கு இது சற்று ஏமாற்றமாக இருக்கலாம். ஆனாலும் மோடி/ஆர் எஸ் எஸ் ஆட்சியின் கண்மூடித்தனத்தை பட்டவர்த்தனமாக வெளிச்சமிட்டுக் காட்டி அதையும் சென்சார் அனுமதி வாங்கியதெப்படி என்ற ஆச்சரியத்தையும் வெளிப்படுத்து விடுகிறது.
மொத்தத்தில் பார்க்கலாம், ஆனால் எதிர்பார்ப்பை சற்று குறைத்து செல்லுங்கள்.
மார்க் 2.5/5
