வெட்டி விவாதங்களே சமூகப்பரப்பை நிறைக்கின்றன!
இந்தியாவிலிருந்து அமெரிக்காவில் மற்றும் சில ஐரோப்பிய நாடுகளில் குடியேறுவதற்காக, எப்படியெல்லாம் சட்ட விரோதமான மற்றும் உயிருக்கு ஆபத்து விளைவிக்கும் வழிகளில் நம் மக்கள் முயல்கிறார்கள் என்று தொடர்ந்து செய்திகள் வருகின்றன. இப்படியான சட்ட விரோத குடியேறிகளின் பட்டியலில் குஜராத் முக்கியமான இடத்தில் இருக்கிறது. இதற்கு உதவும் நூதனமான ஏஜென்சிகள் நிறைய உண்டு அங்கே. அத்தகைய இந்தியர்கள் பதினெட்டாயிரம் பேரை இந்தியாவுக்குத் திருப்பி அனுப்பும் வேலையில் அமெரிக்க நிர்வாகம் மும்முரமாக இருக்கிறது. இந்த எண்ணிக்கை அதிகமாக இருக்கலாம். இப்போதைக்கு உறுதியாகியிருப்பது பதினெட்டாயிரம் பேர் என்றே நான் கருதுகிறேன். ட்ரம்பின் பதவியேற்பு விழாவுக்குச் சென்ற நம் வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர் ஜெய்ஷங்கரிடம் பத்திரிகையாளர்கள் இது குறித்துக் கேட்டபோது, இந்தியா அவர்களைத் திரும்ப அழைத்துக் கொள்வதற்கான எல்லா ஒத்துழைப்பையும் வழங்கும் என்று சொல்லியிருக்கிறார். இது ரொம்பவும் சென்ஸிபிளான எதிர்வினை.
சட்ட விரோதமான வழிகளில் குடியேறியவர்கள், விசா காலம் முடிந்து அங்கு தங்கியிருப்பவர்கள் போன்றோரை அங்கிருந்து வெளியேற்றினால் அது இங்கிருந்து சட்ட விரோதமாகக் குடியேற முயல்பவர்களுக்கு விடப்படும் எச்சரிக்கையாக இருக்கும். இது பிரச்சினையின் ஒரு பகுதி மட்டுமே.இந்த விவகாரத்தை இந்தியச் சூழலின் பக்கம் நின்று பார்ப்பது மட்டுமே நிரந்தரத் தீர்வு.இந்தியாவிலிருந்து வெளியேறுவதற்கு ஏன் இத்தனை இந்தியர்கள் உயிரையும் பணயம் வைக்கிறார்கள்? அதுவும் கடந்த பத்தாண்டுகளில் இந்த எண்ணிக்கைக் கணிசமாக உயர்ந்திருக்கிறது.எந்தெந்த குறுக்கு வழியெல்லாம் இருக்கின்றனவோ அவற்றின் மூலமாக எல்லாம் முயல்கிறார்கள். அதனால் சட்டப்படி குடியேற விரும்புபவர்களுக்கே கூட கடும் இடைஞ்சல் ஏற்படுகிறது. கொஞ்சம் பணம் கிடைத்தால் போதும், எப்படியாவது இங்கிருந்து தப்பித்து ஓடிவிடு என்பது உயர் நடுத்தர வர்க்கத்தினரின் மனநிலையாக இருக்கிறது.
மலிவான வாழ்க்கைத் தரம், மலிவான அரசியல், மலிவான சுற்றுச் சூழல் என்று நாளுக்கு நாள் நிலைமை toxic ஆக மாறிக்கொண்டே இருக்கிறது. சோற்றுக்கே வழியில்லாமல் அல்லாடிக் கொண்டிருக்கிற காலத்தில் யாருக்கும் எதுவும் செய்ய முடியாது. எல்லாவற்றையும் சகித்துக்கொண்டு இருந்துதான் ஆகவேண்டும். கொஞ்சம் பணம் வந்தால் விட்டு ஓடுவோம் என்றுதானே நினைப்பார்கள். அப்படித்தான் பெரும்பாலானோர் ஓடுகிறார்கள். உதாரணத்துக்கு உங்கள் குழந்தையை நன்றாகப் படிக்க வைக்க வேண்டும் என்று நினைக்கிறீர்கள். IIT தான் சிறந்த கல்வி நிறுவனம் என்று நினைக்கிறீர்கள்.அதன் தலைவராக இருப்பவர் கோமியத்தில் நோய்களைப் போக்கும் தன்மை இருக்கிறது என்று சொல்கிறார் என்று வையுங்கள். அதில் ஒன்றும் பெரிய தவறு இல்லை. அவர் குறிப்பிடும் ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகளை மாணவர்கள் படிக்கலாம். அதில் உண்மை உண்டா என்று ஆராயலாம்.உண்மை இருக்கும் பட்சத்தில் அதைப் பின்பற்றலாம். ஆனால் அதன் அரசியல் பின்விளைவுகள் என்ன என்றும் பார்க்கவேண்டும் அல்லவா? அங்குதான் உண்மையான பிரச்சினை இருக்கிறது.
கோமியத்தில் இருக்கும் மருத்துவப் பண்பு பிரச்சினையே இல்லை. ஆனால் அதைப் புனிதம் என்று சொல்வதுதான் பிரச்சினை. பன்றிக்கறி உண்டால் மூலத்துக்கு நல்லது என்று கூட ஒரு தியரி இருக்கிறது. அதை பாவித்தவர்கள் உண்மை என்றும் சொல்கிறார்கள். அதை ஏற்றுக் கொள்வதில் நமக்கு ஒரு பிரச்சினையும் இல்லை. ஆனால் அதன் பொருட்டு பன்றிக்கு ஒரு புனித அந்தஸ்தை வழங்கி அதன் அடிப்படையில் மற்றையமையைக் கட்டமைக்க முயன்றால் அது எத்தனை அபத்தமோ அதே தான் இந்தக் கோமியத்திலும்.கோமியத்தின் மீதான புனிதம் என்பது, வலது சாரி அரசியல் வேலைத்திட்டத்தின் ஒரு பகுதி. கோமியம் புனிதம் என்பது அதில் இருக்கும் மருத்துவக் குணத்தால் வருவதல்ல, பசு புனிதம் என்கிற கருதுகோளால் வருவது. இதன் எல்லை என்ன?
கைவிடப்பட்ட பசுக்கள் உத்திரப் பிரதேசத்தின் தெருக்களில் அலைந்துக் கொண்டிருக்கின்றன. அவை யாரை முட்டினாலும் சரி, போக்குவரத்துக்கு இடையூறாக இருந்தாலும் சரி, அவற்றை உங்களால் ஒன்றும் செய்ய முடியாது.ஏனெனில் அந்தப் புனிதம் உங்கள் மத நம்பிக்கையோடு அதன் நம்பிக்கைகளில் ஒன்றான பாவ புண்ணியதோடு தொடர்புடையது. மாட்டுக்கறி உண்பவன் மாட்டைத் தெய்வமாக தொழுபவனின் பார்வையில் மற்றவன். இந்த நேர் x எதிர் மனநிலையை ஒரு கல்வி நிலையம் உருவாக்க முடியுமா என்பது தான் கேள்வி. அதுவும் அறிவியல் பூர்வமான அணுகுமுறையை தனது வழிமுறையாக வரித்துக்கொள்ள வேண்டிய ஒரு கல்வி நிறுவனம் இத்தகைய narrative கள் உருவாக உதவ முடியுமா என்பதே முக்கிய விவாதப்பொருள்.
இதுவொரு உதாரணம் மட்டுமே. இதைப்போன்ற எந்தப் பொருளுமற்ற வெட்டி விவாதங்களே சமூகப்பரப்பை நிறைக்கின்றன. இந்த சீமான் விவகாரத்தில் கூட சீமான் vs பெரியார் என்று வைத்து விவாதிக்கிறார்கள். டெண்டுல்கர் கிரிக்கெட் ஆடும்போது கேலரியில் ஒருத்தன் டெண்டுல்கரின் பெயரையும் நம்பரையம் உடம்பில் வரைந்துகொண்டு கொடியை ஆட்டிக்கொண்டே இருப்பான். அவனையும் டெண்டுல்கரையும் நாம் இணை வைத்து விவாதிப்போமா? சீமான், பந்து பொறுக்கிப் போடும் பையனுக்கு இருக்கும் தகுதி கூட இல்லாத தற்குறி. நம் சூழலில் எதெல்லாம் விவாதம் ஆகிறது பாருங்கள். இப்படி ஒரு சூழலில், வாய்ப்பு கிடைத்தால் தப்பித்து ஓடிவிடு என்பதே தாரக மந்திரமாக இருக்க முடியும். அப்படி ஓடிய மூடர்கள் சிலர் அங்கிருந்து கொண்டே இந்தியாவை நினைத்து ஏங்குவது, இங்கிருக்கும் மூடர்களுக்குத் திரள் நிதி அனுப்புவது போன்ற சமூக விரோத காரியங்களிலும் ஈடுபடுகிறார்கள். அது இங்கு வாழ்வதை விட கொடூரமாக இருக்கிறது.
